Pokaż mu szczotkę, a drugą ręką podawaj mu przysmaki. Po chwili ukryj za plecami obie dłonie. Powtarzaj czynność. Gdy zawołasz psa, spróbuj delikatnie przeczesać go szczotką i jednocześnie nagrodzić przysmakiem.Jeżeli nie musimy się martwić o nieufność, to w celu nauczenia psa szczekania, należy: Zapoznać psa z komendą „głos” bądź „daj głos” – należy Nauka czystości psa nie jest taka straszna. Jak widzisz, nauka czystości przez szczeniaka sama w sobie nie jest skomplikowanym procesem. Zniechęcająca . być niezbędna wytrwałość. Jak również fakt, że nie da się ukryć, że bardzo zależy nam na tym, aby pies jak najszybciej pojął tą umiejętność. Rzeczy, których należy unikać, ucząc psa jego imienia Choć może się to wydawać sprzeczne, lepiej nie wołać psa po imieniu, kiedy chcesz go zbesztać lub upomnieć . Najlepiej jest używać tylko słowa “nie”, głośno i stanowczo, tak żeby twój zwierzak zrozumiał, ale w żadnym wypadku nie używaj jego imienia. Etap 1. – nauka podejmowania aportu. Najlepiej, jeżeli pies potrafi już pracować z klikerem i samodzielnie oferować zachowania, które możemy wyłapywać i nagradzać. Połóż przedmiot przed czworonogiem. W kolejnych sesjach klikaj i nagradzaj go za następujące kroki w kierunku brania aportu w zęby. Mam psa już od roku.Jest bardzo mądry i szybko się uczy.Niestety jednej rzeczy nie może się nauczyć.Nie mogę go na spacerze spuścić ze smyczy bo ucieka tak samo jest jak ktoś nie zamknie furtki w ogrodzie lub otworzy bramę.Już kilka razy uciekł i musiałam go szukać albo sąsiad go przyprowadził boję się że kiedyś nie wróci Porady dotyczące wychowania. Domowe czworonogi naturalnie unikają załatwiania się tam, gdzie jedzą, śpią i przebywają na co dzień. Szczeniaka podczas szkolenia należy wyprowadzać na spacery minimum 8-10 razy dziennie, szczególnie po drzemce, posiłku i zabawie. Podczas nauki czystości każdemu psu może zdarzyć się wpadka. lbu3Un. Kiedy pojawia się w domu szczeniak, nauka czystości jest jednym z pierwszych wyzwań jakie pojawiają się przed nowym opiekunem. Należy jednak pamiętać, że z takimi problemami możemy się również zderzyć biorąc do siebie psa już w dojrzałym wieku. Psy te mogą mieć różną przeszłość i może okazać się, że ich poprzedni opiekun (o ile w ogóle takiego miały), mógł nie nauczyć psa załatwiania potrzeb poza domem, bo całe życie spędzały np. w ogrodzie. Mogą też przeżywać silny stres związany z otaczającym go nowym światem i jednym z symptomów tego stresu może być załatwianie potrzeb w domu, a nie poza nim. Staruszki (ale nie tylko) natomiast mogą cierpieć na różnego rodzaju choroby, których skutkiem ubocznym jest np. posikiwanie lub mogą najzwyczajniej w świecie zapominać o tym, żeby z siusianiem czy kupą poczekać na ile wykluczymy podłoże medyczne, które u naszego psa mogłoby powodować nieutrzymywanie czystości w naszym domu, poprzez trzymanie się kilku zasad możemy nauczyć naszego psiaka, że dom nie jest toaletą i warto żeby swoje potrzeby załatwiał poza i PodkładyMaty czy podkłady, porozkładane w naszym domu, są dobrym rozwiązaniem o ile ich nie nadużywamy. Trzeba pamiętać, że psy bardzo szybko mogą wyrobić w sobie preferencję co do podłoża, na który się załatwiają i wycofanie takich mat może być później bardzo trudne. Psiaki mogą nie chcieć załatwiać się na trawie czy ziemi, bo nauczyły się, że pod łapkami musi być miękko. Często również zdarza się tak, że psiak na spacerze nic nie zrobi, a siku czy kupa pojawią się zaraz po powrocie do domu, na matę. A więc pamiętajmy aby maty i podkłady traktować jako bardzo krótkie rozwiązanie i starajmy się możliwie najszybciej wycofać ich spacery z psemW procesie przyzwyczajania psa do trzymania czystości, niezbędnym elementem są częste spacery. Z psem powinniśmy wychodzić nawet co 2-3 godziny, ale również gdy tylko widzimy, że się kręci i zaczyna szukać miejsca do załatwienia potrzeb. Dodatkowo, po takich czynnościach jak jedzenie, zabawa, sen czy ekscytujące spotkanie/powitanie – bardzo często psy mają również potrzebę siusiania. Wtedy również wychodzimy z psem poza dom, aby dawać mu jak najmniej okazji do załatwiania się w domu. Podczas gdy tak częste spacery mogą wydawać się nam bardzo czasochłonne i uciążliwe, warto zmobilizować się do nich aby przyspieszyć proces nauki psa czystości. Dzięki temu sami będziemy odczuwać mniejszą frustrację wynikającą z ciągłego sprzątania, a po paru tygodniach częstotliwość tych spacerów będzie można stopniowo aspektem takich częstych spacerów jest również kwestia ich długości, a konkretnie kończenia zaraz po wysiusianiu/kupie. Z racji ich dużej ilości, bardzo często zdarza się, że opiekun czeka tylko aż pies się załatwi i zaraz ciągnie go do domu. Niestety pies bardzo szybko może sobie skojarzyć, że załatwienie się oznacza powrót do domu. Większość psów, zwłaszcza szczeniaków, uwielbia spacery i takie kończenie go zaraz po wysiusianiu może skutkować tym, że pies będzie wstrzymywał się możliwie najdłużej aby tylko spacer był jak najdłuższy. Dlatego też ważne jest aby po załatwieniu potrzeb przejść się z nim jeszcze kawałek, dać pozwiedzać czy wyciągnąć ulubioną zabawkę i trochę się z nim pobawić. Nagradzanie vs. KaranieCzystość w domu nie jest naturalna dla psa. Psy z reguły unikają załatwiania się w miejscu, w którym śpią, jednak to naszym zadaniem jest nauczenie psa tego, aby jako schronienie do spania traktowały cały nasz dom, a nie tylko swoje posłanie. Jak zatem pokazać psu czego byśmy od niego oczekiwali? Najlepszą i najtrwalszą metodą jest nagradzanie psa za załatwienie potrzeb poza domem. Psy bardzo dobrze potrafią skojarzyć co takiego zrobiły, że poskutkowało to otrzymaniem od opiekuna nagrody. Dzięki temu prawdopodobieństwo powtórzenia takiego zachowania zwiększa się. Dlatego żelazną zasadą przy nauce psa czystości jest zabieranie ze sobą smaczków na bezwzględnie każdy spacer. Gdy zauważymy, że pies siusia lub robi kupę – chwalimy go ciepło słownie („super pies”, „brawo”) po czym po zakończonej czynności nagradzamy smaczkami. Jeżeli natomiast naszemu psu przytrafi się siusiu lub kupa w domu – nie karcimy go za to, ale bez większych emocji sprzątamy i udajemy, że się nic nie stało. Różnego rodzaju kary takie jak reprymendy słowne czy wsadzanie psiego nosa w siuśki mogą odnieść zupełnie odwrotny efekt od zamierzonego. Pies nie robi bowiem nic złośliwie, czasami nie potrafi jeszcze wytrzymać i zapanować nad własną fizjologią. To my częstszymi spacerami i nagrodami musimy mu ułatwić ten proces nauki. Karcenie go natomiast może poskutkować lękiem przed siusianiem w obecności opiekuna i chowaniem się w innych pomieszczeniach aby uniknąć naszej złości. Ponadto, warto pamiętać aby proces sprzątania nie stanowił dla psa zabawy. A więc jeśli Wasz pies świetnie się bawi szmatką, którą wycieracie obsikane miejsce – warto na ten czas odizolować psiaka i wypuścić kiedy już jest posprzątane. Nie chcemy przecież aby pies siusiał też po to aby zaraz potem można było pobawić się fajną załatwiania się w ogrodzieWielu opiekunów zgłasza się z problemem załatwiania potrzeb w ogrodzie, podczas gdy woleliby aby pies robił to poza nim. W przypadku ogrodu zasady są praktycznie takie same jak powyżej. Należy pamiętać też, że bieganie po ogrodzie nie powinno zastępować psu spacerów. A więc pomimo posiadania ogrodu, należy psa odpowiednio często wyprowadzać poza jego teren i tam nagradzać za każde siusiu czy kupę. Gdy psu przytrafi się wpadka w ogrodzie, nie krzyczmy na niego tylko sprzątnijmy (zbieramy kupę lub podlewamy miejsce siusiania duża ilością wody). Warto pamiętać również, że wypuszczając psa do ogrodu bez naszego nadzoru, ciężko będzie nam wyłapać moment, w którym pies przymierza się do siusiu czy kupy. Więc jeśli zależy nam na czystości w ogrodzie, w pierwszych tygodniach psiak powinien chodzić po nim pod naszym okiem abyśmy mogli odpowiednio szybko zareagować wyprowadzeniem psiaka poza jego chore i starszeNiestety nasze psy w pewnym wieku, podobnie jak ludzie, mogą również pokazywać problemy z nietrzymaniem moczu lub kału. Oprócz tego często pojawiają się różnego rodzaju choroby, które mogą przyczynić się do powstania takiego problemu u psów w każdym wieku. I tak na przykład labradory czy owczarki niemieckie, często cierpiące na zwyrodnienia stawów, mogą nie mieć siły wychodzić na zewnątrz tyle razy ile zdrowy pies i możliwość załatwienia się w domu może być dla nich ulgą. Często wtedy można znów wykorzystać maty lub kupić specjalną kuwetę i postawić w ustronnym miejscu tak aby pies czuł się maksymalnie komfortowo. Trzeba pamiętać, że psy świetnie zdają sobie sprawę z tego, że nagle załatwiają się w miejscu, które do tego nie służyło mu kiedyś. Warto pokazać mu, że my jesteśmy z tym okej i dajemy mu na to pełne przyzwolenie. Z kolei u psów, które z racji np. niedowładów kończyn miednicznych, nie kontrolują swojej fizjologii, warto pomyśleć nad specjalnymi psimi pampersami, które przy odpowiednio częstej wymianie sprawią, że zarówno psu jak i domownikom będzie się żyło lżej i bardziej psa czystości – kiedy spodziewać się efektów?Przy nauce czystości nie ma jednoznacznych ram czasowych. Każdy pies uczy się w swoim tempie i nie należy porównywać psów w tym samym wieku pod kątem częstotliwości załatwiania się w domu. Na przykład w przypadku szczeniąt ras małych taka nauka może trwać troszkę dłużej ze względu na mniejszy pęcherz i szybszy metabolizm, który sprawia, że dużo trudniej jest im się powstrzymywać. Pamiętajmy również, że wpadki mogą się zdarzać nawet do 10 miesiąca życia i trzeba być na to gotowym. Nauka psa czystości to proces, a opiekun swoim zaangażowaniem oraz systematycznością i konsekwencją może pomóc psu szybciej zakończyć go pełnym sukcesem 😊Autorka tekstu: trenerka Psiedszkola Agata Szczepanik Nauka wymiany jest bardzo przydatna w codziennym życiu z psem. Wspominałam o niej we wpisie o nauce zabawy w aportowanie, o zabawie szarpakiem oraz o tym jak zapobiegać bronieniu jedzenia przez psa. Jeżeli nie nauczymy psa, że oddawanie nam różnych przedmiotów, które trzyma w pysku jest fajne, to później możemy mieć problemy z nauką aportowania, oddawania zabawek czy różnych śmieci znalezionych podczas spaceru. Zabawę w wymianę najlepiej rozpocząć ze szczeniakiem, który nie ma jeszcze wyrobionych złych nawyków. Ćwiczenie wymiany różnych rzeczy nie tylko nauczy szczeniaka oddawać przedmioty, ale pomoże też budować pozytywną relację opartą na zrozumieniu, zaufaniu i komunikacji. Zamiast generować niepotrzebny konflikt i wyciągać szczeniakowi różne rzeczy z pyszczka na siłę, maluch sam chętnie zacznie ci je oddawać. Praca nad wymianą z dorosłym psem też jest oczywiście możliwa. Trzeba się jednak nastawić na dłuższa naukę, która może obejmować również oduczanie psa niepożądanych zachowań takich jak łapanie przedmiotu do pyska, uciekanie z nim i zachęcanie nas do zabawy w berka. Zabawa w wymianę zabawki Naukę wymiany można rozpocząć od zabawy szarpakiem. Na początku powinniśmy przygotować sobie dwie identyczne zabawki. Jeżeli pies wyraźnie bardziej preferuje jedną zabawkę od drugiej, to nie będzie chciał rezygnować z lepszej zabawki na rzecz tej gorszej. Etap 1 – puszczanie zabawki Zabawę rozpoczynamy poleceniem „masz” i uciekaniem szarpakiem przed psem. Po chwili pozwalamy mu złapać zabawkę i chwilę energicznie się szarpiemy. Następnie dokładnie unieruchamiamy szarpak i wydajemy polecenie „puść”. W tym samym momencie pokazujemy psu drugą zabawkę, którą energicznie poruszamy i zachęcamy psa, by na nią przekierował swoja uwagę. Dla większości psów ruchomy, uciekający obiekt jest dużo bardziej atrakcyjny niż taki, który się nie porusza. Ostatecznie pies powinien przestać interesować się pierwszą zabawką i zacząć gonić i szarpać drugą. Taką wymianę można powtórzyć kilka razy w ciągu jednej zabawy z psem. Z czasem moment wahania będzie coraz krótszy i pies szybko będzie podejmował decyzję o pozostawieniu jednej zabawki na rzecz drugiej po poleceniu słownym „puść”. Proszę Hakera, by puścił zabawkę, którą ma w pysku… Podczas zabawy w puszczanie szarpaka bardzo ważne jest pochowanie wszelkich odstających elementów i uniemożliwienie psu dalszego samodzielnego szarpania zabawki. Gdy z szarpaka wystają jakiś frędzle lub inne elementy, pies sam może świetnie się bawić podgryzając je i próbując wyrwać nam zabawkę. W takiej sytuacji może nie być zainteresowany drugim szarpakiem i nie przekieruje na niego swojej uwagi. Trzeba też pamiętać, by nie pokazywać psu obu zabawek na raz. Pies może mieć problem z oceną, którą zabawką się bawicie i próbować łapać raz jedną raz drugą. Dlatego gdy bawicie się jednym szarpakiem, drugi schowajcie w kieszeni, saszetce lub za plecami tak, by wasz pies go nie widział. … i wymieniam ją na drugą zabawkę. Etap 2 – przynoszenie zabawki Gdy wasz pies zrozumiał już o co chodzi z wymianą i puszczaniem zabawki na polecenie słowne „puść”, możecie rozpocząć nieco trudniejszą naukę przynoszenia zabawki do was i wymiany na drugą zabawkę. Ćwiczenie rozpoczynacie tak samo jak w poprzednim etapie poleceniem „masz” i uciekającym od psa szarpakiem. Po chwili energicznego szarpania wydajcie psu znane mu już polecenie „puść”. Gdy tylko wypuści zabawkę rzućcie ją na metr przed siebie. Uciekająca zabawka powinna obudzić instynkt łowiecki waszego psa i skłonić go do pogoni. Gdy psiak pobiegnie za szarpakiem i chwyci go w zęby, przywołajcie go do siebie i pokażcie, że macie drugi, identyczny szarpak. Powtórzcie taką wymianę kilka razy podczas zabawy z psem. Pamiętajcie, że podczas tej zabawy nie uczymy psa aportowania, tylko pracujemy nad wymianą jednej zabawki na drugą. Jeżeli pies przyniesie wam wyrzucona zabawkę to super, ale jeżeli wypuści ją gdzieś po drodze, to nic złego się nie stało. Nie rzucajcie też psu zabawki zbyt daleko, bo może „upolować” sobie szarpak i nie być zainteresowany powrotem do was i dalszą zabawą. Pamiętajcie też, żeby nie iść w stronę psa, gdy biegnie po szarpak lub trzyma go w zębach. Takie zachowanie wiele psów odczyta jako zaproszenie do zabawy w berka. Złapią więc zabawkę w zęby i zaczną prze wami uciekać, a nie o taką zabawę nam w tym momencie chodzi. Lepiej więc zachęcić psa, by do nas wrócił kucając lub energicznie się cofając i cmokając jednocześnie na psa. Etap 3 – generalizacja wymiany zabawki Ostatnim etapem nauki powinna być generalizacja zdobytych przez psa umiejętności. Trzeba pamiętać, że z psiego punktu widzenia, wymiana zabawek w salonie, a oddanie skradzionego kapcia to są dwie zupełnie różne sprawy. Dlatego też, aby wymiana była przydatna w codziennym życiu z psem, trzeba ją zgeneralizować. Na początku można wprowadzać różne przedmioty do wymiany. Niech to nie będą tylko psie zabawki, ale też kapcie, rękawiczki czy inne przedmioty, które wasz pies lubi podkradać. Pamiętajcie też, by ćwiczyć z psem wymianę w różnych sytuacjach i kontekstach nie tylko w domu, ale też podczas spacerów. Zabawa w wymianę jedzenia Formą generalizacji zabawy w wymianę, może być też wprowadzenie do treningu wymiany jedzenia. Jest to bardzo przydatna umiejętność zwłaszcza, jeśli wasz pies lubi podkradać jedzenie lub zjada śmieci. Warto pamiętać, że emocje związane z jedzeniem u większości psów są zupełnie inne niż w przypadku pogoni za zabawką. Jeżeli wasz pies ma problem z obroną zasobów i staje się agresywny w obecności jedzenia, nie bawcie się z nim w ten sposób, tylko poszukajcie pomocy behawiorysty. Zabawa w wymianę jedzenia może być natomiast bardzo dobrym ćwiczeniem profilaktycznym, by agresja przy jedzeniu nigdy się u waszego psa nie pojawiła. Podczas tej zabawy chcemy pokazać psu, że oddając nam jedzenie w zasadzie nic nie traci, a może sporo zyskać. Etap 1 – puszczanie jedzenia Zabawę w wymianę jedzenia najlepiej rozpocząć z dwoma takimi samymi, dość długimi gryzakami. Jeżeli gryzaki będą zbyt krótkie, narażamy się na pogryzienie przez psa. Trzymając gryzak w dłoni dajemy psu podgryzać jego koniec. Po chwili wydajemy psu, znane mu wcześniej polecenie „puść” i od razu pokazujemy drugi, identyczny gryzak. Gdy pies przestanie gryźć pierwszy gryzak i przekieruje się na drugi, chwalimy go. Pierwszy gryzak oczywiście chowamy za plecami, do kieszeni lub saszetki tak, by nie rozpraszał psa. Po chwili możemy powtórzyć wymianę. Proszę Hakera, żeby wypuścił gryzak, który ma w pysku… Jeżeli na początku ćwiczenia wasz pies nie jest przekonany do tej zabawy, możecie dać mu najpierw mało atrakcyjny gryzak, a w nagrodę za wymianę zaproponować mu coś bardzo atrakcyjnego. W ten sposób pies przekona się, że nie chcecie odebrać mu jedzenia, a wymiana się opłaca. Z czasem pies zacznie bardziej wam ufać i chętniej będzie wymieniał się jedzeniem. … i wymieniam na drugi gryzak. Etap 2 – przynoszenie jedzenia Gdy wasz pies chętnie wymienia się już jedzeniem, możecie zacząć uczyć go przynoszenia jedzenia do was. Jest to szczególnie ważna umiejętność zwłaszcza, gdy wasz pies lubi wyszukiwać śmieci podczas spacerów. Podobnie jak w ćwiczeniu z zabawką, pokażcie psu, że macie fajny gryzak i rzućcie go na metr przed siebie. Gdy tylko pies za nim pobiegnie i chwyci go w zęby, pokażcie mu, że macie lepsze jedzenie w dłoni. Przywołajcie psa do siebie, kucnijcie lub zacznijcie odbiegać od psa. W ten sposób zachęcicie go, by ruszył w waszym kierunku. Gdy tylko pies do was podejdzie, zaproponujcie mu wymianę gryzaka, który ma w pysku na bardziej atrakcyjną nagrodę od was. Wektor dostaje super nagrodę za to, że przyniósł mi i oddał kawałek chleba. Etap 3 – generalizacja wymiany jedzenia Na końcu musimy oczywiście zgeneralizować psu zabawę w wymianę jedzenia. Ćwiczcie w różnych miejscach i na różnych rodzajach jedzenia. Pies musi się przekonać, że zawsze i wszędzie opłaca się oddawać wam jedzenie. Tylko w ten sposób nauczy się przynosić na przykład „upolowane” na spacerze śmieci. Trzeba pamiętać, że takie znaleziska są dla psa szczególnie cenne. Dlatego też nagroda za wymianę powinna być wyjątkowo wartościowa. Zgeneralizowanie psu wymiany jedzenia nie jest łatwe i może zająć trochę czasu. Warto jednak go poświęcić i systematycznie pracować z psem, by zapewnić mu większe bezpieczeństwo podczas spaceru, a sobie większy spokój. Adopcja psa wiąże się z wieloma pozytywnymi emocjami. Musimy jednak pamiętać, że jest to poważna decyzja i wymaga odpowiedzialności. Szczenię dopiero się rozwija i musi nauczyć się wielu podstawowych rzeczy, w tym załatwiania się na dworze, a wcześniej – jeśli to konieczne – korzystania z maty higienicznej. Jak skutecznie przyzwyczaić psa do maty, jeżeli nie mamy własnego ogrodu lub innego prywatnego miejsca na zewnątrz budynku? Przedstawiamy sprawdzone porady! Spis treści: Mata dla psa do załatwiania potrzeb– czym kierować się przy wyborze? Gdzie ją umieścić? Dlaczego pies załatwia swoje potrzeby w domu? Jak nauczyć psa załatwiać się na matę? Czego nie należy robić? Co robić, gdy pies wciąż załatwia się poza matą? Mata dla psa do załatwiania potrzeb – czym kierować się przy wyborze? Gdzie ją umieścić? Nie wiesz jak nauczyć psa załatwiać się na matę? Zacznij od wyboru odpowiedniego podkładu, na którym zwierzę będzie się załatwiać. Na początku warto zaopatrzyć się w zwykłe podkłady higieniczne. Maty “toaletowe” nie są zbyt kosztowne. Świetnie jednak spełniają swoje zadanie. Znaczenie ma nie tylko sposób, w jaki nauczymy szczeniaka załatwiać się na matę, ale także miejsce, w którym ją umieścimy. Najważniejsze jest, by nie znajdowała się ona w pobliżu misek z jedzeniem czy legowiska. Na początku warto rozłożyć w mieszkaniu kilka mat, a dopiero z czasem ograniczyć ich liczbę do jednej – najbardziej preferowanej przez zwierzę. Podczas dalszych etapów nauki korzystania z maty nie powinniśmy zmieniać jej położenia.. Dlaczego pies załatwia swoje potrzeby w domu? Zanim wyjaśnimy, jak nauczyć psa załatwiać się w jednym miejscu, warto dokładnie określić przyczyny, dla których psy załatwiają się w dowolnym miejscu. W przypadku szczeniąt jest to w zupełności normalne. Nie zdają sobie sprawy z tego, że jest to niepożądane przez opiekuna zachowanie. U każdego szczenięcia nauka przebiega w inny sposób, jednak w większości przypadków nie jest to problematycznym zadaniem. Nieco trudniej jest w przypadku dorosłych psów. Jeśli nauka została zaniedbana w wieku szczenięcym, nauczenie dorosłego psa korzystania z maty może okazać się trudne (oczywiście w większości wypadków nie jest w ogóle konieczne, ponieważ dorosłe czworonogi powinny załatwiać swoje potrzeby podczas spacerów). Bywa również, że to niejedyny problem – zdarza się, że psy zostały nauczone korzystać z maty, ale pomimo to, w wieku dorosłym załatwiają się na łóżku czy na kanapie. W takiej sytuacji warto wybrać się do lekarza weterynarii, ponieważ może to świadczyć o chorobie np. pęcherza i nerek bądź problemach behawioralnych – przewlekłym stresie czy strachu. Pies może również załatwiać się z radości na widok wracającego opiekuna. Wówczas zasięgnięcie porady behawiorysty może okazać się niezbędne. Jak nauczyć psa załatwiać się na matę? Jak nauczyć szczeniaka załatwiania się na matę? Nauka czystości nie należy do prostych zadań, wymaga od opiekuna przede wszystkim cierpliwości. Należy wypracować u psa pozytywne skojarzenia z matą. Szczenię nie może kojarzyć maty z czymś nieprzyjemnym ani się jej bać. Jeśli zauważamy, że zwierzę szuka miejsca do załatwienia się, zawołajmy go do maty. Jeśli nie zareaguje – przenieśmy go na matę. Z początku, każde załatwienie się na matę powinniśmy nagrodzić smakołykiem (po opuszczeniu przez pupila jego “toalety”). Po kilku takich epizodach szczenię powinno zrozumieć, czego od niego oczekujemy oraz zauważyć, że załatwianie się w tym miejscu przynosi mu korzyści. Nie powinniśmy zrażać się, jeśli psu zdarzy się załatwić poza matą. Porażki są nieuniknione, a wyrobienie u psa nawyku wymaga czasu. Każdą porażkę powinniśmy ignorować i kontynuować naukę. Niezwykle ważne jest, aby umieć rozpoznać moment, w którym pies chce załatwić potrzebę. Wówczas będziemy mogli zachęcić go do skorzystania z maty. Szczenięta często przed wydalaniem zaczynają się kręcić i szukać odpowiedniego miejsca. To dla opiekuna jasny znak, że pora przenieść zwierzę na matę. Należy to robić również po przebudzeniu, po jedzeniu oraz po zabawie. Są to momenty, w których szczenięta najczęściej opróżniają swój pęcherz. Po pewnym czasie opiekun sam powinien już zauważyć, o jakich porach zwierzę się załatwia. Czego nie należy robić? Wiemy już, jak nauczyć psa załatwiać się na matę. Warto również wspomnieć o tym, czego należy unikać podczas nauki. Przede wszystkim, nie możemy się denerwować na zwierzę. Krzyk czy wsadzanie nosa zwierzęcia do moczu – w niczym tutaj nie pomoże, a jedynie pogorszy sytuację i sprawi, że pies zacznie się nas bać. Tak jak wspomniano wyżej, nauka wymaga czasu i cierpliwości. Jeśli pies załatwia się poza matą, nie oznacza to, że chce zrobić na złość opiekunowi. Po prostu jeszcze się tego nie nauczył, poza tym u szczenięcia pełna sprawność mięśni zwieraczy jest osiągana dopiero w wieku około 6 miesięcy. Podczas nauki szczenięcia załatwiania się na matę, musimy obserwować jego zachowania i potrzeby. Każdy pies jest inny, również pod względem fizjologicznym. Nie możemy więc oczekiwać od zwierzęcia, że będzie zachowywał się tak samo, jak nasz drugi pies czy np. pies sąsiadki. Równie nieskuteczne co karanie, jest tłumaczenie psu, że zrobił źle. Zdarza się, że opiekunowie czują silną potrzebę zareagowania i zabierają zwierzę w miejsce, w którym się załatwił, a następnie spokojnie tłumaczą, że tak nie można robić. Pies nas nie zrozumie, a takie działanie może jedynie odebrać za pozytywne. Otrzymuje uwagę opiekuna, której jako szczenię oczekuje. Co robić, gdy pies wciąż załatwia się poza matą? Jeśli pies pomimo wszelkich prób, wciąż załatwia się poza matą, powinieneś znaleźć tego przyczynę. Być może potrzebuje jeszcze trochę czasu, aby przyzwyczaić się do maty? Zwróć również uwagę na błędy, które mogłeś popełnić. Czy nie zdarzyło Ci się ukarać psa? Czasem wystarczy nawet podniesienie głosu, by zwierzę było zestresowane. Na rynku dostępne są maty dla psów o zapachu trawy. Kojarzą się zwierzęciu z naturalnym środowiskiem i zachęcają go do załatwienia potrzeby. Mogą okazać się przydatne w nauce. Dobrym rozwiązaniem może być również rozłożenie mat w miejscach, w których najczęściej załatwiał się pies, i stopniowe zabieranie tych, które nie są używane. Bez względu na sposób, w jaki będziemy uczyć psa korzystać z maty, codziennie powinien zostać nagrodzony. Nie musimy tego robić po każdym załatwieniu się w wyznaczonym miejscu. Ważne jest również, by po każdym załatwieniu się poza matą posprzątać oraz upewnić się, że zapach został usunięty. Może on kusić szczenię do powtórzenia czynności w tym samym miejscu. Jeśli pomimo wielu prób, pies wciąż załatwia się poza matą, wybierzmy się do lekarza weterynarii. Być może zwierzę cierpi na jakąś chorobę bądź przewlekły stres. Wówczas nasze starania nic nie zmienią. W niektórych przypadkach konieczna może okazać się również wizyta u behawiorysty. Nauka czystości wymaga zaangażowania, konsekwencji i cierpliwości. Tylko w ten sposób jesteśmy w stanie osiągnąć sukces. wika47@amork... zapytał(a) o 19:34 Jak nauczyć psa przynosić do pana różne rzeczy ? 0 ocen | na tak 0% 0 0 Odpowiedz Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 19:38 rzucaj mu to i każ mu to przynieść za każde przyniesienie nagradzaj go . ; DD napewno się nauczy albo zapisz go na tresurę . Odpowiedź została zedytowana [Pokaż poprzednią odpowiedź] 0 0 blocked odpowiedział(a) o 22:46 Jasne ^^ :) 0 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

jak nauczyc psa przynosic rzeczy